Οι μοναδικές λίμνες εν Ελλάδι που δημιουργήθηκαν από πτώση μετεωριτών χιλιάδες χρόνια πριν και παραμένει ένας θησαυρός αναξιοποίητος!
Από την Νεολιθική περίοδο η ευρύτερη περιοχή της νοτιοδυτικής Μαγνησίας έχει να επιδείξει πλούσια στοιχεία ανθρώπινης παρουσίας και δραστηριότητας. Ήδη από το 6.500 π.Χ. υπάρχει ένα πλέγμα οικισμών, γεγονός το οποίο προσδίδει τεράστια αξία στην περιοχή του Αλμυρού. Η αρχαία πόλη του Αλμυρού (η Άλος όπως ήταν γνωστή) αναφέρεται στην Ιλιάδα, στον Κατάλογο των πλοίων («νεών») για την Τροία, ενώ την αναφέρει και ο Ηρόδοτος ως σημαίνοντα λιμένα κατά τα Μηδικά. Μετά την επέλαση του Φιλίππου Β΄, η πόλη ανοικοδομήθηκε στους ελληνιστικούς χρόνους το 302 ως επίνειο. Αργότερα οι Βρεττανοί αρχαιολόγοι A. Wace και M. Thompson, μετά από ανασκαφές, εντόπισαν οικισμό, και στοιχεία κατοικήσεως μέχρι και τον 4ο αιώνα μ.Χ. Τι γίνεται όμως με την φυσική δραστηριότητα;
Οι λίμνες «Ζερέλια» είναι άγνωστες όχι μόνο στο ευρύ κοινό αλλά και στους κατοίκους της Μαγνησίας, ακόμη και του Αλμυρού! Ευρίσκονται μόλις 6 χλμ. από τον Αλμυρό και 40 από Βόλο, σε υψόμετρο 130 μ. Αυτό όμως το οποίο προκαλεί το επιστημονικό ενδιαφέρον είναι ο τρόπος δημιουργίας τους, και αυτό είναι που τις κάνει μοναδικές!
Αρχικώς πιστευόταν πως η δημιουργία τους οφείλεται σε ενδογενείς παράγοντες, δηλαδή σε ηφαιστιογενή δραστηριότητα, μέχρι που, πριν από δέκα περίπου έτη, αυτή η άποψη κατερρίφθη. Ο καθηγητής Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του ΕΚΠΑ Ευάγγελος Λάγιος και ο Καθηγητής Dietrich Volker του Ινστιτούτου Ορυκτολογίας και Πετρογραφίας του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης, μετά από εμβριθείς έρευνες και εμπεριστατωμένες αναλύσεις των δειγμάτων οδηγήθησαν στο συμπέρασμα ότι οι λίμνες «Ζερέλια» σχηματίσθηκαν από εξωγήινη δραστηριότητα· συγκεκριμένα είναι κρατήρες που δημιουργήθηκαν από πρόσκρουση (κομματιών) μετεωριτών-αστεροειδών στην Γη. Η πρόσκρουση τοποθετείται στην αρχή της Ολόκαινου εποχής (η Ολόκαινος εποχή άρχισε περίπου πριν από 10.000 έτη και συνεχίζεται μέχρι σήμερα). Το συμπέρασμα εν ολίγοις ήταν το εξής: Αν οι λίμνες ήταν απότοκο ηφαιστιογενούς δραστηριότητας, τα συγκεκριμένα πετρώματα θα εξέλιπαν. Αρχικώς υπήρχαν μόνο οι κρατήρες (κάτι σαν τον τεράστιο κρατήρα της Αριζόνα στις ΗΠΑ) και αργότερα προσετέθη το νερό, λόγω της συστάσεως των πετρωμάτων.
Η επιφάνεια της μεγαλύτερης λίμνης έχει διάμετρο 250 μέτρα καλύπτοντας 43 στρέμματα (βάθος 8 μέτρα), ενώ η μικρότερη 150 μέτρα και καλύπτει 25 στρέμματα (βάθος 6 μέτρα). Το χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι η πλούσια πανίδα που παρουσιάζουν. Εκεί ενδημούν υδρόβια και αμφίβια ζώα, φρύνοι, νηκτικά πτηνά, (υδρόβια) ερπετά, πελαργοί κ.α.
Είναι δε οι μοναδικές λίμνες εν Ελλάδι που σχηματίσθηκαν από πρόσκρουση μετεωριτών! Παγκοσμίως υπάρχουν μόνο 178 τέτοιες λίμνες, εκ των οποίων μόλις οι 40 ευρίσκονται στην Ευρώπη! Ενώ λοιπόν θα μπορούσε το μοναδικό αυτό γεωλογικό φαινόμενο να αποτελεί έναν ισχυρό πόλο έλξεως και ο Αλμυρός να αναδειχθεί στο πλαίσιο του γεωλογικού αλλά και αρχαιολογικού – ιστορικού ενδιαφέροντος (αν λάβει κανείς υπόψη την αρχαία Άλο), απεναντίας δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον με αποτέλεσμα λίμνες να αποτελούν έναν θησαυρό εγκαταλελειμμένο και αναξιοποίητο.
Δείτε εικόνες και βίντεο:
